«روایت ِخطّی ِیک پیاده راه»

This is with passport number . .I have requested for Student Interview application on . 2018 (Reference Number . ). Regarding to administrative Problems in graduation process from University and probability of some delays in providing documents, I would appreciate to postpone my appointment after June 2020.

It is worth noting that I have not received the second appointment email until now, and this E-mail was sent in order to remain on the waiting list.

Yours sincerely,

.

اگر درخواستم رد بشه، 18 ماه توی نوبت مصاحبه بودن میپره، به همین راحتی و بخاطر اینکه دانشگاه کوفتی ما این همه سیستم اداریش باگ داره :/

 

گرونی و نداری شاخ و دم نداره که!

دوستم قراره ژانویه بیاد ایران، بهش گفته بودم اگر می‌تونه برام داروی کلیه مو بگیره. چند دقیقه پیش بهم پیام داد که بسته ۵۰تایی کپسول، ۱۸.۵ یورو هست. یعنی هر دونه به نرخ امروز ارز، ۵۵۰۰ تومن میشه و حتی اگر بجای روزی ۳ تا، روزی ۱ دونه ازش مصرف کنم، کمتر از ۲ ماه بعد دوباره همین اوضاع رو دارم.

صادقانه میگم واسه یه آدم شاغل هزینه زیادی هست، چه رسد به من بی‌کار؛ ولی وقتی با درد سنگ کلیه مقایسه ش می‌کنم .

 

لعنت به این مملکت، لعنت به این مملکت، لعنت به این مملکت .

لازم نمی‌بینم جایی برای ثابت کردن شأن و شخصیتی که واسه خودم و طرف مقابلم قائلم، چونه بزنم

اگر رفتار و گفتار بلند مدتم نتونه طوری باشه که تک جمله هام باعث سوءتفاهم نشه، همون بهتر که جل و پلاسمو جمع کنم و برم پی کار خودم

والسلام

خب چند دقیقه قبل جواب ماک اومد و نتیجه دقیقاً مطابق انتظارم بود؛ با این حال صادقانه میگم که ضد حال خوردم :/

 

آزمون اول (18 مهر): اسپینیگ 5، لیسنینگ 5، ریدینگ 6، رایتینگ 4.5 (تسک۱، 5.5 و تسک ۲، 4.5)

آزمون دوم ( 7 آذر) : اسپینیگ 5، لیسنینگ 6، ریدینگ 6.5، رایتینگ 3 (تسک۱، 0 و تسک ۲، 5)

 

خیلی ناامیدم از خودم .

 

بعد نوشت۱: متأسفانه پست قبلی اشتباها پاک شد؛ کلا مغزم بهم ریخته .

بعد نوشت۲: من انتظار داشتم تسک۲ نمره بهتری بگیرم ، ولی الان متوجه شدم اصلا یه بخش از نمره رو بخاطر اینکه کمتر از ۲۵۰ کلمه نوشته بودم از دست دادم. الان توی انسرشیت یه رایتینگ نوشتم و فهمیدم اونی که تحویل دادم حداکثر ۲۰۰ کلمه بوده! بماند کهکه اون اگر این نکته رو هم میدونستم، بازم وقت نداشتم بیشتر بنویسم!

هیچی از چیزی که امروز بهش میگیم آینده رو به خاطر نمیارم! من یقین دارم که چیزایی که دیدم واقعی بودن، نمیدونم چقدر زمان گذشته بود، ولی میدونم "این دومین باره که دارم امروز رو تجربه میکنم". اینو خوب یادمه که مرده بودم، یادم نمیاد چطور اتفاق افتاده بود، و یادم نمیاد کجا بودم، فقط مطئنم که همه چی تموم شده بود و سرگردون و شکست خورده فرصت زندگی رو به پایان رسونده بودم. معلق بودم، باید به سمت بالا میرفتم ولی نمیخواستم، التماس میکردم که برگردم و جبران کنم، و یه